Love Philter Outcry เสน่ห์รักมัดหัวใจยัยขี้วีน

             

               "แฮกๆๆ"ตอนนี้ ฉันกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่ง แต่สุดท้ายฉันก็ต้องวิ่ง เพราะนี่ฉันกำลังจะเข้าเรียนสายไป 15 นาที!!!! โอ้แม่เจ้า ทำยังไงดีเนี่ย เออ...จะว่าไปฉันวิ่งอยู่ โอ๊ยยย!!!ฉันยังไม่พูดอะไรดีกว่า เหนื่อยโว้ย!! ฉันวิ่งจนมาถึงอาคาร 2 ที่ฉันเรียนอยู่ ห้องเรียนของฉันก็ดันอยู่ชั้น 6 ตายๆๆๆๆสถานเดียวหละค่ะตอนนี้

 "แฮกๆๆๆ คุณครูคะขอ..."

 "ทำไมเธอช้า ลอร์นริน!" ฉันยังพูดไม่จบ คุณครูก็พูดตัดซะ โถ่เอ๊ย!!เซ็งที่สุดเลย
           "รู้มั้ยเธอเลทไปกี่นาที!!"คุณครูพูดต่อ เธอคาดคั้นคำตอบจากฉัน แต่ฉันก็ยังเงียบ..."ตอบสิ!!ลอร์นริน!!"

 "นะ...หนูตื่นสายค่ะครู!!"ฮึ่ม ฉันตอบตามความจริง ไม่ได้โม้ ให้นาฬิกาที่บ้านเป็นพยานได้เลยขอบอก คุณครูเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วครูก็บอกให้ฉันไปนั่งที่ เอ้อ!ก็แค่นั้น และยังบอกอีกว่า'ครูให้อภัยเธอก่อน แต่ครั้งหน้าอย่าให้เห็น' เข็ดแล้วหละค่ะ หนูเข็ดแล้ววววว... หลังจากนั้นฉันก็เรียนวิชานี้ไปอย่างราบรื่น เฮ้อ
         "เอาหละนักเรียนหมดวิชาของครูแล้ว และการบ้านที่ให้ไปอย่าลืมกลับไปทำด้วยนะ เข้าใจมั้ย"คุณครูถามทุกๆคนในห้อง
         "เข้าใจค่ะ/ครับ"ทุกคนตอบพร้อมกัน หัวหน้าบอกทำความเคารพคุณครู
            ตอนนี้พักกลางวันจ้าา เพื่อนของฉันพากันหนีไปกินข้าวที่อื่น ฮึ่ม!น่าโมโห ขนาดฉันอยู่ ม.6 แล้วนะเนี่ย เพื่อนยังน้อยเลยเนี่ย แต่ก็ไม่เป็นไร แต่อย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน ชื่อ รพา กับ ฟริ้ง แต่ตอนนี้ 2 คนนั้นไปเข้าห้องน้ำอยู่น่ะ ฉันขอไม่ไปด้วยเพราะจะมาจองที่นั่ง  เอ...ทำไมไปนานจังเลย ฉันไปซื้อข้าวก่อนดีกว่า
            ฉันลุกจากโต๊ะไปร้านก๋วยเตี๋ยว อืม..กินเส้นเล็กน้ำตกดีกว่า"เอาเส้นเล็กน้ำตกค่ะ^^"
         "สักครู่นะหนู" ฉันยิ้มไปให้คุณป้าขายก๋วยเตี๋ยว รอไม่นานฉันก็ได้ก๋วยเตี๋ยว ฉันปรุงก๋วยเตี๋ยวเสร็จสรรพ แล้วเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง แต่ต้องพบว่า..
          "เฮ้!! ฉันจองโต๊ะนี้นะ!!" ฉันเห็นผู้ชาย 3 คนมานั่งโต๊ะที่ฉันนั่ง ทั้ง 3 ฉันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว โอ้โฮ!O_o อึ้งค่ะอึ้ง หล่อมะ..มากอ่ะ แบบ... หล่อเว่อร์อ่ะ คนนึงผมสีน้ำตาลดวงตาสีน้ำเงิน คนนึงผมสีดำดวงตาสีน้ำตาล คนนึงผมออกสีทองๆ ดวงตาสีดำ ตานี่คมกริบ ปากนี่ได้รูป แก้มสีอมชมพู บ่งบอกว่า3คนนี้ต้องเป็นลูกครึ่ง!! น่ารักอ่ะ อืม...ส่วนสูง 180 ซม. ขึ้นแน่ๆ"พะ..พวกนายลุกสิ"ฉันบอกพวกเขา
            "เธอจองตั้งแต่เมื่อไหร่" นายผมทองพูด พร้อมทำสายตาทะเล้นมาให้ฉัน

          "จองก่อนที่พวกนายจะมานั่นแหละ ลุกไปสิเร็วๆ"ฉันบอกนายคนนั้น โอยย! ชามก๋วยเตี๋ยวนี่ก็ร้อนจังเลย
          "ไม่ลุก"นายผมทองเป็นคนพูดเหมือนเดิม แต่เพื่อนของเขาอีก2คนได้แต่มองฉันเท่านั้น เขินยังไงก็ไม่รู้แฮะ -///-
          "โอ๊ยย!!ไม่ลุกก็ไม่ลุก ไปหานั่งที่อื่นก็ได้วะ!" ฉันชักจะหมดความอดทน แถมชามก๋วยเตี๋ยวนี่ก็ร้อนอีก ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วไปหาที่นั่งใหม่ แต่ที่นั่งก็เต็มหมดแล้ว ฉันเลยออกมานั่งตรงศาลาที่อยู่ใกล้ๆโรงอาหาร “ฝนตก..ยิ่งนึกถึงทีไรก็ยิ่งชุ่มฉ่ำ”' เสียงโทรศัพท์ฉันนี่นา ใครโทรมานะ ฉันเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็เห็นว่า ฟริ้งโทรมา หนอย! กว่าจะโทรมาได้นะยะ
          [ฮัลโหล ลอร์ เธออยู่ไหนน่ะ]ฟริ้งถามฉัน
          "อยู่ศาลาใกล้ๆโรงอาหารน่ะ นี่ฟริ้งพวกเธอไปทำอะไรในห้องน้ำกันฮ้าาาา!!!" ฉันถามฟริ้งอย่าหงุดหงิด
          [อะ..เอ่อขอโทษนะพอดีว่าฉันกับรพาถ่ายรูปเพลินไปหน่อยน่ะ แหะๆ] ฟริ้งพูดอย่างรู้สึกผิด (มั้ง) ไอ้ฉันก็ดันลืมซะได้ว่า2คนนี้ชอบถ่ายรูป สามารถถ่ายรูปได้ทุกที่ทุกเวลาเลยหละ
          "รีบมาละกัน เส้นก๋วยเตี๋ยวของฉันอืดหมดแล้วเนี่ยยยย!" ฉันวางสายยัยฟริ้งโดยไม่ฟังหล่อนพูด แหม่เพื่อนขาเพื่อนนนน
          "โมโหเพื่อนมันไม่ดีนะ" อ๊ะ!เสียงใครน่ะ ฉันหันไปหาที่มาของเสียงก่อนจะพบว่า...
          "นาย!!"นายผมทองกับเพื่อนของเขาอีก2คน!!!"นายแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์หรอ!!"
          "ไม่ได้แอบแค่บังเอิญ"เขายักคิ้วให้ฉัน น่าโมโหซะจริง!!
          "แค่แย่งโต๊ะยังไม่พออีกใช่มั้ยฮะ!?"ฉันถามเขา ตอนนี้่ฉันโมโหมากๆเลย
          "ไอ้...."
            "พอเหอะว่ะ ธีสส์ แกล้งผู้หญิงเนี่ย"นายผมสีดำบอก ก่อนที่ฉันจะด่านายผมทอง ธีสส์? "ต้องขอโทษจริงๆนะ เธอชื่อ.."      "ลอร์ ฉันชื่อลอร์" มีถามชื่อด้วย ฮิๆๆ

"นี่คนนี้ชื่อ บรัมส์"เขาผายมือไปยังนายผมสีน้ำตาล นายผมน้ำตาลยิ้มให้ฉัน " ฉันชื่อ เซฟฟ์ และไอ้นี่ที่แกล้งเธอชื่อธีสส์ "              เขาแนะนำทุกคนให้ฉันรู้จัก" ยังไงๆก็ฝากด้วยนะ แต่ตอนนี้พวกเราต้องรีบขึ้นไปห้องเรียนแล้วหละ"
          "อื้ม" เซฟฟ์ยิ้มให้ตามมาด้วยบรัมส์ และ ธีสส์!!! อีตานี่ยิ้มดีๆไม่ได้ แต่ยิ้มแบบกวนประสาทสุดๆ ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ผมทอง!
              

              หลังจากนั้นฉันก็รอเพื่อนสุดแสนสนิทจนพวกเธอมากินข้าว เชื่อมั้ยว่ากว่าที่2คนนี้กว่าจะมาถึงศาลา ฉันรอเป็นชาติโน่น เฮ่อะๆ อยากมีเพื่อนบ้ากล้องก็ต้องรอค่ะ
             หลังจากเลิกเรียน ฉันก็ทำความสะอาดห้องเรียน รพาขอตัวกลับบ้านก่อนเพราะมีนัดไปทานข้าวกับครอบครัว ส่วนฟริ้ง เป็นเวรทำความสะอาดวันอื่นและวันนี้ก็ไม่มีนัดกับใครอีกด้วย หล่อนก็เลยถ่ายรูปรอฉัน อื้อหือ ไม่คิดจะช่วยกันเลยนะแถมวันนี้ไอ้คนที่เป็นเวรทำความสะอาดกับฉันดันชิ่งไปไหนกันแล้วก็ไม่รู้-_- เชอะ!!
          "ฟริ้ง เธอกลับบ้านก่อนก็ได้นะ"
          "จะดีหรอลอร์"
 แหม ยังมีหน้ามาถามอยู่ไปก็ถ่ายรูปเฉยๆอ่ะ กลับบ้านไปเลย

          "อื้ม^^"
          "อ่า..เคจ้ะ ถ้าฉันถึงบ้านแล้วจะโทร.มาบอกนะ"
          " ได้ๆ อย่าลืมล่ะ"
          "จ้า"
ฟริ้งเก็บสัมภาระใส่กระเป๋านักเรียน แล้วก็ดีมากๆที่เธอไม่ลืมหันมาบ๊ายบายฉัน เฮ้อ รีบทำให้เสร็จๆดีกว่า
              

                ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้ว ตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้วด้วย แล้วฉันต้องถูห้องอีก โอยย ไอ้พวกเวรวันนี้มันหายหัวไปไหนกันหมดฟระ  พรุ่งนี้นะฉันจะว่าไอ้พวกที่หนีเวรวันนี้ให้หมดเลย คอยดูสิ จะว่าไป..อยู่คนเดียวมันเหงาแปลกๆแฮะ

               ฉันวางไม้กวาดแล้วเดินไปที่กระเป๋านักเรียนของฉัน ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเข้าไปในไลน์
'ลอร์โทษทีนะ ตังค์โทรศัพท์หมดโทรไปหาไม่ได้ ตอนนี้ฉันถึงบ้านแล้วนะ'
ฟริ้ง พิมมาบอกฉันเมื่อ 15 นาทีที่แล้ว ฉันไม่ได้ยินเลยแฮะ..ก็ฉันปิดเสียงไว้อยู่นี่นา
'ไม่เป็นไรจ้ะ ขอตัวก่อนนะ' ฉันพิมพ์บอกฟริ้ง แล้วจากนั้นฉันก็จัดการสถานที่เตรียมตัวจะถูพื้น เอ?ฉันยังไม่ไปตักน้ำมาใส่ถังเลยนี่นา
                ฉันเดินไปหยิบถังน้ำหลังห้องเรียน เพื่อที่จะไปตักน้ำ
            "นี่!ยัยขี้วีน ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ"
ฉันหันหน้าไปทางเสียง ก็พบว่าเสียงนั้นอยู่หน้าห้องเรียนฉันนี่เอง นี่มันนายผมทองนี่นา!!
            "กลับแล้วมั้ง ยืนอยู่เนี่ยน่ะ" ฉันตอบกลับ โถ่เว้ย! ถามได้ยังไม่กลับบ้านหรอ
            "โถ่ ถามดีๆนะ อืม..วันนี้เวรทำความสะอาดเธอหรอ เธอเป็นเวรวันอังคารสินะ"
เขาทำหน้าครุ่นคิดครู่หนึ่ง
            "ให้ฉันช่วยมั้ย วันนี้ฉันไม่รีบกลับน่ะ แถมเซฟฟ์กับบรัมส์มันกลับไปแล้วด้วย"
            "เอ่อ..." เขาก็ใจดีเหมือนกันนี่นา แต่ฉันไม่อยากรบกวนนายนี่เลยแฮะ แต่ช่วยก็ดีนะ ฉันจะได้รีบกลับบ้าน "เอาสิ"
นายผมทองเดินไปตักน้ำมาใส่ถังตามที่ฉันบอกให้ช่วย...
            "นี่นายผมทอง นายชื่อธีสส์หรอ?"ฉันถามระหว่างที่เขากำลังวางถังน้ำลง
            "อ่าฮะ..ทำไมหรอ?"
            "ถามเฉยๆน่ะ " ฉันพูดก่อนที่ฉันจะเดินไปหยิบไม้ถูพื้นมา
            "แล้วเธอชื่อลอร์ใช่มั้ย?"
            "อืมใช่" ฉันตอบสั้นๆแล้วเตรียมตัวจะถูพื้น

            "มานี่ยัยขี้วีน ฉันถูเอง" บร๊ะ! ฉันชื่อลอร์ไม่ใช่ยัยขี้วีน เขาแย่งไม้ถูพื้นจากมือฉันไป นายนี่..ทำอะไรปุ๊บปั๊บจัง
            "เงียบเลยนะลอร์ ไปนั่งพักเถอะ"
               เขาพูดห้ามฉัน รู้ทันอีกว่าฉันจะบ่นใส่ เขาส่งสายตากวนประสาทมาให้ฉัน ใจดี!!แต่นิสัยกวนประสาทก็ยังอยู่!! แต่ฉันก็ไม่พูดอะไร ฉันเดินไปนั่งที่หน้าห้องเรียน ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะเปิดเพลงฟัง แต่จะฟังคนเดียวก็กระไรอยู่นะ นายผมทองก็จะเสียเปรียบ
            "นี่นาย ฟังเพลงมั้ย"
            "..."เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉันขณะที่เขากำลังถูพื้นอยู่
            "เงียบไมอ่ะ ไม่ฟังหรอ"
ฉันถามเขา เขานิ่งก่อนที่จะส่งยิ้มแสนอ่อนโยน(หรือเปล่านะ หรือฉันคิดไปเอง) มาให้ฉัน
            "ฟังสิ!^^" ฉันก็ยิ้มกลับไปแทนคำตอบ หลังจากที่เขาตอบว่า’ฟังสิ!’ หลังจากนั้นฉันก็เปิดเพลงที่ฉันชอบก่อนอันดับแรก ชื่อเพลงฤดูที่ฉันเหงา ฮั่นแน่ น่าจะรู้จักกันนะ>_< พอเพลงนี้จบฉันก็ไม่ฟังเพลงอื่น ฟังแต่เพลงนี้หละ ชอบอ่ะ
            "นี่ เธอไม่คิดจะเปิดเพลงอื่นหน่อยหรอ?" เขาถามฉัน แต่เขาก็ยังอยู่พื้นอยู่
            "ไม่ๆ" ฉันตอบเขา พร้อมกับมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง
            "เธอชอบเพลงนี้?"
            "ใช่แล้วหละ ฉันชอบเพลงนี้ ชอบมากๆเลย"
เขาเงยหน้าขึ้นมา แถมยังยิ้มมาให้อีก อะไรเนี่ย ยิ้มอีกละ -_-
            "ทำไมฮ้าาาา!" ฉันถามกลับไปบ้าง
            "เปล่าหรอก"เขายังยิ้มไม่เลิก
            "นายอยู่ห้องอะไรเนี่ย”ฉันเปลี่ยนเรื่องคุย
            “อยู่ห้อง 3 น่ะ ฉันรู้เธออยู่ห้อง 4 ห้อง 4 ห้อง 4 ^O^” มันก็ต้องแน่อยู่แล้วนี่ นี่นายคงเข้ามาทำเวรช่วยฉันที่ห้อง ม.6/10 มั้ง แหม่ แต่ฉันก็ไม่พูดอะไร นอกจากส่งสายตากวนประสาทไปให้เขา(อิๆอาคืนบ้าง)
                 โอเค!!ทำเวรเสร็จแล้ว เย้! แต่รู้สึกว่าช่วงหลังธีสส์จะทำคนเดียวนะ แหะๆ^^; แต่เอาเหอะ!!กลับบ้านๆ ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นละ ดีนะโรงเรียนอยู่ใกล้ๆบ้าน เดิน 15 นาทีก็ถึง แล้วฉันก็ไม่อยากนั่งรถด้วย มันไม่ได้ออกกำลังกาย เดินกลับดีที่สุดละ ฉันเดินลงบันไดมากับธีสส์พร้อมคุยอะไรไร้สาระไปเรื่อยเปื่อย ฮ่าๆ เขาบอกว่า เขาเป็นลูกครึ่งเกาหลีกับอังกฤษ ส่วนฉันน่ะหรอ ไทยล้วนค่าาาาหนูไทยล้วนน้าาารับรู้ไว้ด้วย!! ถุย! ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้เราเดินออกมาจนถึงหน้าโรงเรียน
            “ฉันกลับก่อนนะ นายกลับยังไงอ่ะ”
            “มอเตอร์ไซต์  ฉันจอดไว้นั่นไง”เขาชี้ไปที่มอเตอร์ไซต์คันหนึ่งที่จอดอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียน ตรงนั้นเป็นที่รับจอดรถด้วย
            “แล้วเธอกลับยังไงล่ะ “ เขาหันมาถามฉัน
            “เดินกลับน่ะ “
            “งั้นหรอ..ให้ฉับขับรถไปส่งไหมอ่ะ”อยากไปอยู่นะ แต่ฉันรบกวนนายเยอะแล้วอ่ะ
            “ไม่อ่ะ ฉันรบกวนนายเยอะแล้ว และฉันก็อยากออกกำลังกายด้วย”
            “งั้น..ฉันจะเดินกลับเป็นเพื่อนเธอ รถก็จอดไว้นี่ล่ะ ที่นี่รับจอด 24 ชั่วโมง ปลอดภัยและรับประกันได้ อีกอย่างนี่มันก็เริ่มดึกแล้ว ให้ฉันเดินไปเป็นเพื่อนนะอ่า..เอางั้นหรอ
“ก็ดีเหมือนกันนะ ป่ะกลับบ้านกัน”
                   ฉันเดินมาถึงหน้าบ้าน แล้วฉันก็หันไปขอบคุณธีสส์นายผมทองจอมกวน พูดแล้วหน้าหมั่นไส้ แต่จะหมั่นไส้ไม่ลง เพราะเขามีความใจดีอยู่ เขาเดินกลับบ้านของเขา ฉันได้แต่มองตามแผ่นหลังของเขา จนเขาเดินไปไกลพอสมควรฉันถึงเดินเข้ามาในบ้าน บ้านนี้ฉันอยู่คนเดียว (พอดีพ่อกับแม่ซื้อไว้ให้ พอดีว่าท่านอยู่ที่ต่างประเทศ) แต่ฉันก็มีเพื่อนอีก 2 ตัว ซึ่งฉันก็มั่นใจว่า เพื่อน 2 ตัวนี้มันพร้อมจะปกป้องฉันได้ ขอแนะนำเลย เพื่อน 2 ตัวนี้ ชื่อ ฮาฟกับเฮฟ เป็นสุขัขพันธุ์โกลเด้นและล็อตไวเลอร์
             “โฮ่งๆๆๆ”พูดไม่ทันขาดคำ พอฉันเปิดประตูเข้ามาอยู่ภายในรั้วบ้านปุ๊บ มันก็วิ่งมาหาฉันเลย มัน2ตัวสวัสดีฉันโดยการที่ยกขาหน้า ข้างหนึ่งขึ้นมา ฉันเอามือของฉันไปรองไว้ที่เท้าของมันทั้งสอง น่ารักจริงๆ ฉันสวัสดีเพื่อนๆเสร็จแล้ว ฉันเดินไปเปิดประตูของตัวบ้านอีกทีก่อนที่จะเข้าไป เพื่อนทั้ง2ตัวตามฉันเขามา ฉันวางกระเป๋านักเรียนก่อนจะไปถือถาดอาหารของเพื่อนๆออกมาวางไว้ที่หน้าบ้าน จากนั้นฉันก็รดน้ำต้นไม้ที่สวนบ้าน ตอนนี้ฮาฟกับเฮฟยังอร่อยไม่เลิก จะว่าไปฉันก็หิวเหมือนกันนะ

#ฮูเร่ๆ ตอนแรกออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะสนุกกับทุกๆคนรึเปล่าน้าา แต่ก็ฝากด้วยเน้ออออ และขอบคุณรูปภาพทุกรูปค่ะ
ติดตามต่อได้ที่เพจ Tearain facebook
หรือ @Exonice12 Twitter